برای هر سرمایه‌گذار، آشنایی با اصطلاحات و مفاهیم کلیدی بورس اولین گام در مسیر موفقیت است. این اصطلاحات به سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا اطلاعات بازار را بهتر تحلیل کرده و تصمیمات دقیق‌تری بگیرند.

از طرف دیگر، درک مفاهیمی مانند ارزش‌گذاری، معاملات، و ساختار بازار، به کاهش ریسک و افزایش بازدهی سرمایه‌گذاری کمک می‌کند. در این مقاله، مهم‌ترین اصطلاحات بورس را به‌صورت دسته‌بندی‌شده معرفی کرده و توضیح خواهیم داد.

آشنایی با اصطلاحات و مفاهیم پایه‌ای بورس برای هر سرمایه‌گذار ضروری است. این دانش به درک بهتر سازوکار بازار سرمایه کمک می‌کند و امکان تصمیم‌گیری‌های آگاهانه‌تر را فراهم می‌سازد. در این مقاله، اصطلاحات مهم بورس را در دسته‌بندی‌های مختلف معرفی و توضیح می‌دهیم.

مفاهیم و اصطلاحات اوراق بهادار

اوراق بهادار به اسناد یا ابزارهای مالی گفته می‌شود که دارای ارزش اقتصادی بوده و قابلیت نقل‌وانتقال میان اشخاص را دارند. این اوراق، امکان سرمایه‌گذاری و تامین مالی را در بستری شفاف و قانونی فراهم می‌کنند. ماهیت اصلی اوراق بهادار ایجاد ارتباط بین سرمایه‌گذاران و نهادهای اقتصادی است و به‌عنوان یکی از ارکان کلیدی بازارهای مالی شناخته می‌شوند.

این اوراق به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. دسته اول، اوراق حقوق صاحبان سهام است که نشان‌دهنده مالکیت در یک شرکت است، مانند سهام عادی. دسته دوم، اوراق بدهی هستند که تعهد مالی صادرکننده به دارنده اوراق را نمایان می‌کنند، نظیر اوراق مشارکت.

دسته سوم، اوراق مشتقه می‌باشند که ارزش آن‌ها از دارایی‌های پایه‌ای مانند سهام یا کالاها مشتق می‌شود و برای مدیریت ریسک یا سفته‌بازی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اوراق حقوق صاحبان سهام:

نمایانگر مالکیت در یک شرکت هستند و به دارنده این اوراق حق مشارکت در تصمیم‌گیری‌های کلان شرکت، از جمله حق رأی در مجامع عمومی، را می‌دهند.

این نوع اوراق به‌طور مستقیم نشان‌دهنده سهمی از دارایی‌ها و سود شرکت است و دارندگان آن به نسبت تعداد سهام خود در سود و زیان شرکت شریک می‌شوند. مثال بارز این دسته از اوراق، سهام عادی است که رایج‌ترین نوع سهام در بازار سرمایه محسوب می‌شود و نقش مهمی در جذب سرمایه برای شرکت‌ها ایفا می‌کند.

اوراق بدهی:

نشان‌دهنده تعهدات مالی صادرکننده به دارنده اوراق است که بیانگر وظیفه صادرکننده در پرداخت اصل مبلغ و سود توافق‌شده به دارنده اوراق می‌باشد.این اوراق معمولاً به‌عنوان ابزارهایی برای تأمین مالی شرکت‌ها، دولت‌ها یا سازمان‌های عمومی استفاده می‌شوند. نمونه بارز این اوراق، اوراق مشارکت است که به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد در پروژه‌های مختلف شرکت کنند و سود ثابت دریافت کنند.

اوراق بدهی همچنین شامل ابزارهایی مانند اوراق قرضه دولتی و شرکتی می‌شود که معمولاً دارای تاریخ سررسید مشخص و نرخ بهره معین هستند.

این ابزارها به سرمایه‌گذاران اطمینان می‌دهند که در یک بازه زمانی مشخص، اصل سرمایه و سود متعلقه به آن را دریافت خواهند کرد. اوراق بدهی یکی از ارکان اصلی بازار سرمایه است و به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با سطح ریسک کمتر به بازدهی قابل‌قبولی دست یابند.

اوراق مشتقه:

قراردادهایی که ارزش آن‌ها مستقیماً از دارایی‌های پایه‌ای مانند سهام، کالاها، یا ارزها مشتق می‌شود. این ابزارها به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهند که ریسک نوسانات قیمت را مدیریت کنند یا از فرصت‌های سودآور در بازار بهره‌برداری کنند. نمونه بارز این قراردادها، قراردادهای آتی هستند که در آن طرفین توافق می‌کنند دارایی خاصی را در آینده و با قیمتی از پیش تعیین‌شده معامله کنند.

علاوه بر قراردادهای آتی، اختیار معامله نیز یکی دیگر از ابزارهای مشتقه مهم است که به خریدار حق (و نه الزام) خرید یا فروش دارایی در آینده را می‌دهد. اوراق مشتقه ابزارهایی پیشرفته هستند که در مدیریت ریسک، سفته‌بازی و کشف قیمت نقش اساسی دارند.

اصطلاحات مرتبط با سهام

سهام شناور آزاد:

سهام شناور آزاد به بخشی از سهام یک شرکت اشاره دارد که در اختیار سهامدارانی قرار دارد که قصد مشارکت در مدیریت شرکت را ندارند و آماده فروش سهام خود در بازار هستند. این نوع سهام معمولاً به‌راحتی در بازار معامله می‌شود و به دلیل سطح بالای نقدشوندگی، یکی از عوامل کلیدی در جذب سرمایه‌گذاران به شمار می‌رود.

اهمیت سهام شناور آزاد به توانایی آن در افزایش نقدشوندگی و انعطاف‌پذیری بازار بازمی‌گردد. درصد بالای سهام شناور آزاد معمولاً نشان‌دهنده پویایی بیشتر یک سهم است و به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا راحت‌تر وارد بازار شوند یا از آن خارج شوند.

همچنین، افزایش سهام شناور آزاد می‌تواند به بهبود شفافیت و رقابت‌پذیری در معاملات منجر شود و تأثیر مستقیمی بر کشف قیمت منصفانه سهام داشته باشد.

سهامدار راهبردی:

سهامدارانی که با هدف اعمال مدیریت و کنترل در شرکت، سهام را خریداری کرده و قصد فروش آن در کوتاه‌مدت را ندارند، سهامدار راهبردی محسوب می‌شوند.

این سهامداران با داشتن دیدگاه بلندمدت، نقش مهمی در تعیین مسیر استراتژیک و سیاست‌های کلان شرکت ایفا می‌کنند. آن‌ها معمولاً در تصمیمات مهمی مانند انتخاب مدیران، برنامه‌های توسعه‌ای و استراتژی‌های کلان شرکت تأثیرگذار هستند.

سهامداران راهبردی نه‌تنها به‌دنبال سودآوری مالی هستند، بلکه اهدافی نظیر حفظ کنترل بر شرکت، ارتقای عملکرد آن و دستیابی به مزایای رقابتی را نیز دنبال می‌کنند. این گروه از سهامداران اغلب شامل شرکت‌های مادر، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، یا افراد حقیقی با منافع استراتژیک هستند که با تملک سهام قابل‌توجه، قدرت نفوذ خود را در شرکت افزایش می‌دهند.

سهام عادی:

سهام عادی به‌عنوان نماینده مالکیت بخشی از دارایی‌ها و سود شرکت، یکی از پرکاربردترین ابزارهای مالی در بازار سرمایه محسوب می‌شود.

دارندگان این نوع سهام از حقوق متعددی برخوردارند، از جمله حق رأی در مجامع عمومی برای تصمیم‌گیری در مورد سیاست‌های کلان شرکت و انتخاب اعضای هیئت‌مدیره. علاوه بر این، سهامداران عادی در سود و زیان شرکت سهیم هستند و میزان سهم آن‌ها متناسب با تعداد سهام تحت مالکیتشان است.

این نوع سهام معمولاً با ریسک بیشتری نسبت به سهام ممتاز همراه است، زیرا در صورت انحلال شرکت، دارندگان سهام عادی پس از تسویه بدهی‌ها و حقوق سهامداران ممتاز، سهم خود را دریافت می‌کنند.

با این حال، سهام عادی به دلیل امکان مشارکت در رشد و سودآوری شرکت، جذابیت زیادی برای سرمایه‌گذاران دارد و نقش مهمی در تأمین مالی شرکت‌ها و جذب سرمایه‌گذاری ایفا می‌کند.

سهام ممتاز:

سهام ممتاز یکی از انواع سهام شرکت‌هاست که به دارندگان خود مزایای خاصی در مقایسه با سهام عادی ارائه می‌دهد. یکی از مهم‌ترین این مزایا، اولویت در دریافت سود تقسیمی شرکت است، به این معنا که در صورت توزیع سود، ابتدا سود سهام ممتاز پرداخت می‌شود.

علاوه بر این، در صورت انحلال شرکت، دارندگان سهام ممتاز پیش از سهامداران عادی در صف دریافت سهم خود از دارایی‌های باقی‌مانده شرکت قرار می‌گیرند.

اگرچه سهام ممتاز معمولاً فاقد حق رأی در مجامع عمومی است، اما به دلیل ویژگی‌های حمایتی آن، برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال درآمد پایدار و کاهش ریسک هستند، گزینه‌ای جذاب به شمار می‌رود. این نوع سهام به شرکت‌ها کمک می‌کند تا منابع مالی جذب کنند، بدون اینکه کنترل مدیریتی خود را به‌طور کامل واگذار کنند.

سود هر سهم (EPS):

مقدار سودی که به هر سهم از سهام شرکت تعلق می‌گیرد و به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های سنجش عملکرد مالی شرکت شناخته می‌شود. سود هر سهم یا EPS (Earnings Per Share) مستقیماً نشان‌دهنده توانایی شرکت در تولید سود و تقسیم آن میان سهامداران است. این شاخص از تقسیم سود خالص شرکت پس از کسر مالیات و هزینه‌های مرتبط، بر تعداد کل سهام منتشرشده محاسبه می‌شود.

EPS علاوه بر نمایش سودآوری شرکت، ابزاری مهم برای مقایسه شرکت‌های مختلف در یک صنعت است. سرمایه‌گذاران با بررسی تغییرات EPS در طول زمان می‌توانند روند رشد یا افت عملکرد مالی شرکت را ارزیابی کنند. این شاخص همچنین در ارزش‌گذاری سهام نقش کلیدی دارد و به تحلیلگران کمک می‌کند تا ارزش ذاتی سهام را به‌طور دقیق‌تر محاسبه کنند.

سود تقسیمی هر سهم (DPS):

سود تقسیمی هر سهم (DPS-Dividend Per Share) بخشی از سود خالص شرکت است که به سهامداران پرداخت می‌شود و نشان‌دهنده سیاست تقسیم سود شرکت است. این سود به‌صورت نقدی به سهامداران اختصاص داده می‌شود و میزان آن بستگی به تصمیمات مجمع عمومی شرکت و برنامه‌های آینده آن دارد.

DPS ممکن است کمتر از سود هر سهم (EPS) باشد، زیرا شرکت‌ها ممکن است بخشی از سود خود را برای سرمایه‌گذاری مجدد، توسعه فعالیت‌ها، یا تأمین مالی پروژه‌های جدید نگه دارند.

مقدار DPS به عوامل متعددی مانند وضعیت مالی شرکت، نیازهای سرمایه‌گذاری، و سیاست‌های تقسیم سود بستگی دارد. شرکت‌هایی که در مرحله رشد قرار دارند معمولاً DPS کمتری پرداخت می‌کنند تا منابع مالی بیشتری برای توسعه در اختیار داشته باشند،

در حالی که شرکت‌های با ثبات و بالغ‌تر تمایل به پرداخت DPS بالاتری دارند. این شاخص برای سرمایه‌گذاران، به‌ویژه آن‌هایی که به دنبال درآمد پایدار هستند، اهمیت زیادی دارد و اغلب در ارزیابی جذابیت سهام یک شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سبد سرمایه‌گذاری (پرتفوی):

پرتفوی یا سبد سرمایه‌گذاری مجموعه‌ای از دارایی‌های مالی متنوع است که یک سرمایه‌گذار با هدف کاهش ریسک و افزایش بازدهی در آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند.

این دارایی‌ها می‌توانند شامل سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، کالاها و حتی ارزهای دیجیتال باشند. تنوع در پرتفوی به‌عنوان یکی از اصول اساسی مدیریت سرمایه شناخته می‌شود، زیرا توزیع سرمایه میان دارایی‌های مختلف می‌تواند اثرات منفی ناشی از عملکرد ضعیف یک دارایی را کاهش دهد.

ساختار پرتفوی بسته به میزان تحمل ریسک، اهداف مالی و افق زمانی سرمایه‌گذار می‌تواند متفاوت باشد. یک پرتفوی متعادل معمولاً ترکیبی از دارایی‌های پرریسک (مانند سهام) و دارایی‌های کم‌ریسک (مانند اوراق قرضه) است.

هدف اصلی از مدیریت پرتفوی، دستیابی به ترکیب مناسبی از دارایی‌ها است که بتواند هم‌زمان با کاهش ریسک، بازدهی مطلوبی را برای سرمایه‌گذار فراهم کند. تحلیل و بازبینی مداوم پرتفوی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است تا سرمایه‌گذاری‌ها با تغییرات بازار هماهنگ باشند.

اصطلاحات مرتبط با ارزش‌گذاری

ارزش اسمی:

ارزش اسمی، قیمتی است که به‌طور رسمی بر روی اوراق بهادار یا سهام درج می‌شود و معمولاً در زمان انتشار تعیین می‌گردد. این ارزش بیشتر به‌عنوان معیاری برای شناسایی اوراق بهادار و محاسبه سود تقسیمی یا بهره به کار می‌رود. به‌طور کلی، ارزش اسمی نشان‌دهنده قیمت پایه اوراق در زمان انتشار است، اما لزوماً با ارزش بازار که بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، مطابقت ندارد.

در بسیاری از موارد، ارزش اسمی تنها یک مقدار اسمی است و هیچ ارتباط مستقیمی با عملکرد مالی یا ارزش واقعی شرکت ندارد. به همین دلیل، سرمایه‌گذاران هنگام تحلیل سهام یا اوراق بهادار به سایر معیارها مانند ارزش بازار یا ارزش دفتری توجه بیشتری می‌کنند. این مفهوم به‌ویژه در اوراق بدهی و سهام عادی برای تعریف ساختار مالی و حقوقی اهمیت زیادی دارد.

ارزش دفتری:

ارزش دفتری، بیانگر خالص دارایی‌های شرکت است که در ترازنامه آن ثبت می‌شود و از کسر بدهی‌ها از مجموع دارایی‌ها به دست می‌آید. این ارزش، معیار مهمی برای ارزیابی وضعیت مالی شرکت و تحلیل پایداری آن به شمار می‌رود و اطلاعاتی دقیق درباره میزان حقوق صاحبان سهام ارائه می‌دهد.

در محاسبه ارزش دفتری، دارایی‌ها با توجه به قیمت‌های تاریخی ثبت می‌شوند که ممکن است با ارزش بازار تفاوت داشته باشد. این مفهوم برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال تحلیل بنیادی شرکت‌ها هستند اهمیت زیادی دارد، زیرا نشان‌دهنده توانایی شرکت در ایجاد ارزش برای سهامداران در بلندمدت است.

ارزش بازار:

ارزش بازار، قیمت فعلی یک سهم در بازار سرمایه است که بر اساس مکانیزم عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. این ارزش بیانگر میزان تمایل خریداران و فروشندگان به معامله یک سهم در یک لحظه خاص است و به‌صورت لحظه‌ای تغییر می‌کند. عوامل مختلفی از جمله اخبار مرتبط با شرکت، عملکرد مالی، وضعیت اقتصادی و حتی شرایط روانی سرمایه‌گذاران می‌توانند بر ارزش بازار تأثیرگذار باشند.

برخلاف ارزش اسمی و ارزش دفتری که ثابت یا نسبتاً پایدار هستند، ارزش بازار بازتابی از وضعیت واقعی تقاضا و عرضه در بازار است. این مفهوم برای سرمایه‌گذاران و تحلیلگران مالی از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا معیاری برای ارزیابی جذابیت سرمایه‌گذاری در یک سهم محسوب می‌شود و به کشف قیمت منصفانه در بازار کمک می‌کند.

اصطلاحات مرتبط با معاملات

حجم معاملات:

حجم معاملات به تعداد سهام یا اوراق بهاداری اشاره دارد که در یک بازه زمانی مشخص (معمولاً روزانه) در بازار معامله می‌شوند. این شاخص یکی از عوامل کلیدی در ارزیابی میزان فعالیت بازار و سطح نقدشوندگی آن است. افزایش حجم معاملات معمولاً نشان‌دهنده جذابیت سهم یا اوراق بهادار برای سرمایه‌گذاران و تمایل بیشتر برای خریدوفروش در بازار است.

این مفهوم برای تحلیل‌گران و سرمایه‌گذاران بسیار حائز اهمیت است، زیرا می‌تواند نشان‌دهنده جهت حرکت قیمت و قدرت روند باشد. به‌عنوان مثال، افزایش حجم معاملات همراه با افزایش قیمت معمولاً نشانه‌ای از وجود تقاضای قوی و تأیید روند صعودی است. در مقابل، کاهش حجم معاملات ممکن است به ضعف بازار یا عدم اطمینان سرمایه‌گذاران اشاره کند. این شاخص در تحلیل تکنیکال و بنیادی نقش مهمی ایفا می‌کند و به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرند.

قیمت پایانی:

قیمت پایانی، میانگین وزنی قیمت‌های معامله‌شده یک سهم در طول روز است که به‌عنوان مرجع قیمتی برای معاملات روز بعد تعیین می‌شود. این شاخص به دلیل استفاده از میانگین وزنی، تأثیر معاملات با حجم بالاتر را بیشتر در نظر می‌گیرد و به‌عنوان یک معیار دقیق‌تر برای تحلیل روند قیمتی سهم به کار می‌رود. از این رو، قیمت پایانی نقشی کلیدی در تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران ایفا می‌کند.

تفاوت قیمت پایانی با آخرین قیمت معامله‌شده می‌تواند نشان‌دهنده تغییرات ناگهانی در تقاضا یا عرضه باشد که در انتهای روز رخ داده است. این ویژگی به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا نوسانات قیمتی را بهتر تحلیل کرده و درک دقیقی از روند معاملات سهم به دست آورند. در بازارهای مالی، قیمت پایانی اغلب به‌عنوان مبنای محاسبه شاخص‌ها و تصمیم‌گیری‌های معاملاتی در روز بعد استفاده می‌شود.

دامنه نوسان:

دامنه نوسان، محدوده‌ای از تغییرات مجاز قیمت یک سهم در طول یک روز معاملاتی است که برای کنترل و جلوگیری از نوسانات شدید و غیرمنطقی قیمت‌ها در بازار تعیین می‌شود. این دامنه به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا در محیطی پایدارتر معامله کنند و مانع از تأثیرگذاری هیجانات کوتاه‌مدت بر قیمت سهام شود.

در بورس تهران، دامنه نوسان معمولاً برابر با ±5٪ قیمت پایانی روز قبل سهم تعیین شده است. این محدودیت به کاهش ریسک‌های ناشی از نوسانات قیمتی شدید کمک می‌کند و از رفتارهای سفته‌بازانه و ناپایدار جلوگیری می‌نماید. در موارد خاص و با توجه به شرایط بازار، ممکن است دامنه نوسان تغییر کرده یا برای سهمی به‌طور موقت حذف شود تا امکان کشف قیمت واقعی فراهم گردد.

صف خرید و صف فروش:

صف خرید به شرایطی اطلاق می‌شود که تعداد تقاضا برای خرید یک سهم به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از تعداد عرضه آن باشد. در چنین حالتی، سفارش‌های خرید در بالاترین قیمت مجاز روزانه ثبت می‌شوند و به دلیل کمبود عرضه، تعداد زیادی از سفارش‌های خرید در انتظار انجام باقی می‌مانند. این وضعیت معمولاً نشان‌دهنده اقبال سرمایه‌گذاران به سهم و انتظارات مثبت از آینده آن است.

صف فروش، در مقابل، به وضعیتی اشاره دارد که تعداد عرضه یک سهم بسیار بیشتر از تقاضا برای خرید آن باشد. در این حالت، سفارش‌های فروش در پایین‌ترین قیمت مجاز روزانه ثبت شده و به دلیل نبود خریدار کافی، تعداد زیادی از سفارش‌های فروش بدون انجام باقی می‌مانند. این وضعیت معمولاً به نگرانی سرمایه‌گذاران از افت قیمت یا مشکلات بنیادی در سهم اشاره دارد. صف خرید و صف فروش ابزارهایی مهم برای تحلیل رفتار سرمایه‌گذاران و ارزیابی شرایط بازار به شمار می‌روند.

اصطلاحات مرتبط با بازار

بازار اولیه:

بازار اولیه بازاری است که در آن اوراق بهادار برای اولین بار توسط شرکت‌ها یا دولت‌ها به عموم عرضه می‌شود. این بازار به ناشران امکان می‌دهد که سرمایه موردنیاز خود را از طریق فروش اوراق بهادار به سرمایه‌گذاران تأمین کنند. در این فرآیند، سرمایه‌گذاران مستقیماً اوراق را از ناشر خریداری کرده و وجوه حاصل از فروش به‌طور مستقیم وارد چرخه مالی شرکت یا دولت می‌شود.

بازار اولیه نقشی کلیدی در تأمین مالی پروژه‌های بزرگ، توسعه کسب‌وکارها، یا اجرای برنامه‌های دولتی دارد. این بازار از طریق عرضه اولیه عمومی (IPO) یا انتشار خصوصی اوراق بهادار عمل می‌کند. شفافیت، اطمینان از تخصیص بهینه منابع و کاهش ریسک ناشران از مهم‌ترین مزایای این بازار است که آن را به یکی از ارکان مهم اقتصاد مدرن تبدیل کرده است.

بازار ثانویه:

بازار ثانویه به بازاری اطلاق می‌شود که در آن اوراق بهادار پس از عرضه اولیه (IPO) بین سرمایه‌گذاران معامله می‌شوند. در این بازار، شرکت صادرکننده مستقیماً در معاملات دخالت ندارد و خریدوفروش اوراق تنها میان سرمایه‌گذاران انجام می‌گیرد. بورس اوراق بهادار، نمونه‌ای از بازار ثانویه است که در آن سهام و سایر اوراق بهادار به‌صورت روزانه معامله می‌شوند.

اهمیت بازار ثانویه در افزایش نقدشوندگی اوراق بهادار و فراهم‌کردن بستری برای کشف قیمت واقعی آن‌ها نهفته است. این بازار به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا دارایی‌های مالی خود را به‌راحتی نقد کرده و فرصت‌های جدید سرمایه‌گذاری را جستجو کنند. به‌علاوه، بازار ثانویه نقش مهمی در ایجاد شفافیت اطلاعاتی و تقویت اعتماد عمومی به بازار سرمایه ایفا می‌کند.

بازار بورس:

بازار بورس یک ساختار سازمان‌یافته است که در آن انواع اوراق بهادار، کالاهای فیزیکی و قراردادهای مشتقه مورد معامله قرار می‌گیرند. این بازارها با ایجاد محیطی شفاف و قانونمند، امکان انجام معاملات را برای سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی فراهم می‌کنند. هدف اصلی این بازارها، تسهیل مبادلات مالی و کالاها، کشف قیمت منصفانه، و مدیریت ریسک‌های سرمایه‌گذاری است.

بازار بورس به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: بورس اوراق بهادار، که به‌طور اختصاصی برای معاملات سهام، اوراق مشارکت و ابزارهای مالی دیگر طراحی شده است، و بورس کالا، که بستری برای خریدوفروش کالاهای فیزیکی مانند فلزات، محصولات کشاورزی و انرژی فراهم می‌کند. هر یک از این بخش‌ها با توجه به نیازهای خاص سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان، ساختار و قوانین متفاوتی دارند.

جمع‌بندی

آشنایی با اصطلاحات پایه‌ای بورس به شما کمک می‌کند تا درک بهتری از بازار سرمایه پیدا کنید و تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرید. مفاهیمی مانند انواع سهام، ارزش‌گذاری، و ساختار بازار ابزارهای کلیدی برای تحلیل اطلاعات و کاهش ریسک هستند. با یادگیری این مفاهیم، شما می‌توانید به یک سرمایه‌گذار حرفه‌ای تبدیل شوید و از فرصت‌های بازار بهره‌برداری کنید.

آشنایی با اصطلاحات و مفاهیم پایه‌ای بورس برای هر سرمایه‌گذار ضروری است. این دانش به درک بهتر سازوکار بازار سرمایه کمک می‌کند و امکان تصمیم‌گیری‌های آگاهانه‌تر را فراهم می‌سازد. در این مقاله، اصطلاحات مهم بورس را در دسته‌بندی‌های مختلف معرفی و توضیح می‌دهیم.

سؤالات متداول

سؤال. ارزش دفتری و ارزش بازار چه تفاوتی دارند؟

ارزش دفتری بر اساس اطلاعات مالی شرکت محاسبه می‌شود، در حالی که ارزش بازار بر اساس عرضه و تقاضای بازار تعیین می‌شود.

سؤال. دامنه نوسان چیست؟

دامنه نوسان محدوده تغییرات مجاز قیمت یک سهم در طول یک روز معاملاتی است.

سؤال. بازار اولیه و بازار ثانویه چه تفاوتی دارند؟

بازار اولیه محل عرضه اوراق بهادار جدید است، در حالی که در بازار ثانویه اوراق بهادار قبلاً عرضه‌شده معامله می‌شوند.

سؤال. سود تقسیمی (DPS) چیست؟

بخشی از سود شرکت که به سهامداران پرداخت می‌شود.

سؤال. چرا سهام شناور آزاد مهم است؟

سهام شناور آزاد نقدشوندگی سهم را افزایش می‌دهد و بر قیمت‌گذاری آن تأثیرگذار است.